Ongeduldig kijk ik op mijn telefoon. Is mijn bestelling al onderweg? Je zou zeggen dat dit niet een hele duurzame houding is, maar grappig genoeg voelt dit veel duurzamer dan vroeger. Toen bestelde ik gedachteloos elke week bij twee à drie verschillende webshops. Als er dan wat binnenkwam, moest ik eerst de doos openmaken om te terug te halen wat ik ook al weer had besteld. En soms kon ik het me zelfs dan niet eens meer herinneren. Meer dan eens kwam het dan ook voor dat ik te lui was om het terug te sturen, en hè, het ging toch maar om een topje van een tientje. Wat resulteerde in een mega volle kledingkast vol items die ik eigenlijk niet echt heel graag droeg. Bovendien had ik elk jaar op Koningsdag ongelofelijk veel te verkopen en lukte het me zelfs om nog een keer in datzelfde jaar op de IJhallen te staan.

Ik shop nog steeds graag en doe het ook fervent. Maar nu veel bewuster. Ik mag niet meer filteren op prijs. Shoppen is voor mij een raadspelletje geworden, waarbij ik niet naar de prijs kijk, maar eerst voor mezelf een prijs moet vaststellen wat ik voor het item over zou hebben. Dit doet iets met mijn hersenen. Want in plaats van te denken “oh dit jurkje is maar 15 euro, ik vind hem leuk”, vraag ik mezelf nu af “is het een parel”, “zou ik er 100, misschien wel 150 euro voor over hebben”? Dat maakt het shoppen ook veel uitdagender. Zoeken naar goedkope items die je “wel” zou kunnen dragen is niet zo moeilijk. Het is altijd sale en het aantal online shops lijkt meer dan er sterren in de lucht hangen. Maar een item uitzoeken waar je echt heel gelukkig van wordt, wat je niet meer uit wilt trekken en wat jarenlang meegaat, dat is een stuk moeilijker.

Toch was het mij gelukt. Ik was al een tijd op zoek naar duurzame lingerie, waardoor ik bij duurzaam lingeriemerk Underprotection uit kwam. En tot mijn grote verrassing hadden ze ook hele leuke niet-lingerie items. Allemaal gemaakt van mijn favoriete stof tencel. Dus heb ik er acht nachten over geslapen, totdat ik zeker wist dat ik hem heel graag wilde hebben. Vervolgens heb ik zo’n vier keer per dag de verzendbevestiging gerefresht en stond ik trappelend van ongeduld voor het raam te wachten tot de bezorger eindelijk bij mijn huis aanbelde. En reken maar dat ik wist wat er in deze doos zat.