De feiten

Naam: Arlette Puck
Leeftijd: 29
Woonplaats: Utrecht
Opleiding: Kunstgeschiedenis @ Universiteit Utrecht
Baan: Social Performance Marketeer bij Fashionchick
Huisdier: 1 -> konijn Adonis Jip van Knaegesteyn tot Keutelhoop
Vriendje: 1 -> Jasper

Hoe het begon

Mijn liefde voor mode begon pas toen ik een jaar of 23 was, ik begon aan mijn eerste grote mensenbaan en eindelijk geld had om te besteden (en een kantoorbaan had waar ik niet in bedrijfskleding hoefde te werken). Alle remmen konden los en zoals elke vrouw besteedde ik mijn salaris grotendeels aan het kopen van nieuwe kleding. Al snel kreeg ik complimentjes over mijn stijl, wat alleen maar resulteerde in het kopen van nog meer kleding. Een paar jaar later was mijn, op waarheid gebaseerde grap, dan ook standaard: ik ben niet verslavingsgevoelig, ik ben alleen verslaafd aan shoppen en Blistex. 

Hoe ouder ik werd, hoe meer duurzaamheid een rol ging spelen in mijn leven. Het begon met het stoppen van vlees eten, vervolgens at ik ook geen vis meer, daarna wilde ik zo min mogelijk plastic producten in mijn huis. Heel veel aspecten van mijn leven paste ik zonder moeite aan om een bewustere keuze na te streven. Alleen bij het kopen van kleding lukte het me niet. Ik wilde het altijd wel, ik zag de documentaires en las de schrijnende nieuwsberichten, maar als ik heel eerlijk ben, ben ik er tijdens de eerste lockdown van COVID-19 pas echt mee begonnen. Met zo veel tijd over en geen reden om nieuwe kleding te kopen, verdiepte ik mij echt in duurzame merken. Er begon een kleine sneeuwbal te rollen en de wereld van duurzame mode begon zich steeds meer te openbaren. Ik schrok, want het werd me snel duidelijk dat het excuus dat ik altijd had gebruikt, namelijk “duurzame kleding is vaak zo basic en kleurloos”, helemaal niet op ging. Maar ook maakte het me enthousiast, want dit betekende wel dat ik dat eeuwig knagende gevoel kon aanpakken. En zo begon ik stukje bij beetje mijn kast te verduurzamen.